Z góry widać tylko nic

Strawiński dobiega czterdziestki. To kobieciarz zmęczony życiem, przepojony alkoholem i cierpiący na bezsenność. Do tego leń i lawirant – zmora każdego pracodawcy. Przed zwolnieniem chroni go rzadka umiejętność. Ma dar snucia takich historii, że nawet prezes firmy rozwścieczony na niego wytraca impet i pozwala się uwieść niezwykłym opowieściom. Cechuje je sarkazm, mocny język i obrazowość – a to wszystko ubrane jest w szaty baśni.